Dag Thailand!

Vrijdag 13 september, onze laatste dag in Thailand, in bi ba Bangkok. Omdat het goed gaat besluiten we Bangkok te gaan verkennen.

Eerst met de lontailboat door de grachten! Van Bangkok. Gelukkig krijgt madam een zwemvest aan. Dat gaat knettertje hard man over de rivier. En ook maakt de motor een hoop lawaai. We varen langs armoedige huisjes, tempels maar ook duurdere villa’s. Een trip van een uurtje is lang genoeg. De laatste 10 minuten denkt ze wel door de boot te kunnen lopen het liefste zonder zwemvest. We houden haar in een handgreep en madam ligt te krijzen op het bankje. Ik krijg mijn zin niet-huilen. Gelukkig is de tour snel ten einde. 

Tijd voor koffie. We kennen het buurtje nog van 3 jaar geleden dus de Starbucks is snel gevonden. Koffie mocca, caramel en een smoothie voor Maylí. Natuurlijk een taartje erbij. Pappa sneakt ondertussen even naar het toilet. Die is momenteel niet de liefste, vindt zij, na de boottocht. 

Wat gaan we doen? 3 jaar geleden hebben we het koninklijk paleis bewonderd in de snikhitte. We waren er toen ook zo klaar mee dat we de liggende budda (Wat Pho) hebben overgeslagen. Dan gaan we daar nu naar toe. We nemen de public ferry en daarna nog een stukje lopen. Puf puf wel warm. Tuktuk? Nee Rutger wil lopen, zo ver is het niet. Maylí begint ook te irriteren. Wil niet aan de hand lopen. Nou goed we zijn er. We gaan eerst even voor 2 grote ventilatoren staan, afkoelen. Bij de ingang van de tempel, schoenen uit, en daar ligt Wat Pho. Lekker lui te zijn, haha. Maylí klimt al snel op het hek dat ervoor staat. We lopen er omheen. Aan de achterkant kun je voor 20 bath muntjes krijgen om vervolgens in 150 schaaltjes te doen, voor “geluk” zeggen ze. Maylí staat er al met de neus bij. Nou laten we dat maar even niet doen, want die muntjes, denkt zij, kan ik dan lekker in eigen zak te steken, dus lopen we er snel langs. 

We nemen een tuktuk naar China town, weer in de richting van het hotel. Daar sjokken we wat door de straatjes, het is rustig, op zoek naar eten. Het complete assortiment van Ali expres is aanwezig. Prae mai wil niet aan de hand lopen maar af en toe moet dat toch als er weer een scooter of auto door het straatje wil. Er zit een kop op hoor!

Hoe komen we weer uit deze wirwar van straatjes? Dan zien we verderop een bus rijden, een grote straat. Mooi. Voedsel?misschien? Ja een echt Chinees tentje. Perfect. Bouillon met eend, varken heerlijke smaken. Snel een taxi en zwemmen. We hebben lopen zweten als ....

Een laatste duik en biertje bij het zwembad. Laatste keer Thais eten. We hadden overheerlijke rode curry. Nog een tweede schaal om het af te leren besteld. Ik denk dat de Thai in Groningen een goede klant aan ons heeft straks. 

Om 6 uur de wekker. We zijn allebei eerder wakker. We vliegen om 12 uur. Half 8 taxi. Je weet nooit hoe druk het op de weg is en we willen niet te laat zijn en ons niet hoeven haasten.

Ook bij de paspoort controle weet je niet hoe het gaat lopen. Je komt toch als twee blanken met een Thais kind van 4 jaar aanlopen. 

Alles loopt gesmeerd, fijn! Na de paspoortcontrole pakken we een wagentje. Zo lekker makkelijk voor tas en kind. We hebben een duty free kind gekocht! nou duty free, dat valt tegen. 

11.20 boarden. We vertrekken op tijd. Ruim 11 uur vliegen. We stijgen op en zwaaien. Doei Thailand, tot de volgende keer, wanneer dat ook mag zijn. 

De reis verliep overwegend goed. Maylí wel druk en geen rust om filmpje te kijken omdat ze constant met de vingers aan het scherm zit. We mogen niet klagen. Geen rennend kind door de gangpaden of schreeuwend. De meneer voor ons wellicht iets minder blij dat zijn stoel vaak beweegt. De laatste 2 uur van de reis valt ze pas in slaap. Bij het landen en daarna hebben we voor even de oude bevroren Maylí terug. Echt zielig maar met heel veel geduld en veel rustig praten met foto album komt ze weer tot leven. 

Heel benieuwd wie er allemaal zijn op Schiphol.