Welkom Thuis Maylí!🎉🎉❤️

De reis verliep redelijk goed. 11 uur zitten is voor ons al pittig laat staan voor een vierjarige, natuurlijk niet te doen. Toch bleef ze wel bij ons zitten, staan, draaien, maar niet stil. Ook bleef ze maar wakker. Geen rust om een filmpje te kijken want ze blijft maar met de vingertjes het scherm aanraken waardoor het beeld weer half verdwijnt. De laatste 2 uurtjes van de vlucht valt ze pas in slaap. Ik dacht al, dat beloofd weinig goeds. Bij het landen moeten we haar rechtop zetten en gordel vastmaken. Dan merken we al dat ze helemaal in zichzelf vast zit. Huilend. Geen contact meer. Ze loopt zelf het vliegtuig uit met haar eigen tas met uiltjes erop en haar tekenbord. Ze wil geen hand van pappa of mamma. Ze is overstuur, weet het niet meer, nu ben ik echt in het buitenland zal ze wel denken. We tillen haar op, om de beurt, met hevig verzet. We hebben het allebei erg zwaar. Wat kunnen of moeten we doen? Voor de paspoortcontrole een rij! Ik praat op haar in met het fotoalbum erbij. Kijk opa, oma, pake beppe, huis, cooper, neefjes, nichtje, iedereen staat op jouw te wachten, denken en hopen we. Ik zie de mensen in een vaag beeld om mij heen denken en kijken. Ik zit op de grond bij haar. Langzaam trekt ze wat bij en stopt met huilen. De koffers zijn er gelukkig snel. We zetten Maylí boven op het karretje. 

We lopen door de deuren, Notting to declare! 

Een overweldigend ontvangst met spandoek en al, welkom thuis! 

Iedereen is er die Maylí ook inmiddels kent uit het boekje. Wat gaaf! Ik val met tranen van geluk bij mamma en Ramona in de armen. Zo blij dat iedereen er is! Alle kinderen komen rond ons staan, tekeningen en prachtige slingers met papa mama en Maylí erop.

Een emotioneel en fantastisch ontmoeting met iedereen. Maylí kijkt alleen en denkt, ik zie daar pake, linet, Bram, Joep, is dat niet Sanne en opa en oma en beppe en wie is dat spring in het veld Feline etc. Ze is stil. Maar met een snoepje en staan bij mamma, gaat het redelijk. We praten even bij met iedereen, een drankje en de kinderen hebben dikke lol met elkaar en komen regelmatig bij Maylí kijken, handje pakken, knuffel geven etc. Heel overweldigend allemaal maar ook weer goed. De volgende keer dat we elkaar zien is dan niet de eerste keer. 

Zonder moeite stapt Maylí in het kinderstoeltje in de auto. Het filmpje van Joep heeft waarschijnlijk geholpen. Dat is gek, pappa stapt voorin achter het stuur! En mamma ook voorin. Nu zit ik hier alleen achterin vastgesnoerd. Ze is moe en valt al snel in slaap. 

We rijden de oprit thuis in Glimmen op. Kijk nou, slingers en foto’s en bloemen!  Prachtige zonnebloemen ook😀

En appeltaart (eigen appels) van de buurvrouwtjes en ontbijtspul van Ingrid. Wat lekker allemaal. Top. En binnen is het ook versiert met slingers (handarbeid opa en oma) We maken Maylí wakker. Kijk huis! Ze stapt de deur binnen en kijkt om zich heen. He ik ken dit allemaal al! 

Op tafel ligt een cadeautje met daarop van die kleine snoeprolletjes. “Van Prae mai?” Jazeker. De snoepjes worden als eerste opgegeten. Wij pakken het pakje uit. Een canvas met onze eerste foto samen. Heel leuk. Dank je wel Linette en rest. 

Vervolgens naar boven. Ze herkent haar slaapkamer en wijst alle extra knuffels aan. En kijk daar is ook Woezel! Pip was alleen mee op reis naar Thailand. Zonder problemen gaat ze slapen (23 uur, gevoelsmatig 4 uur snachts). Rutger volgt direct. Ik rommel nog wat aan beneden. Vanalles spookt door mijn hoofd. Heftige dag. Moe, emotioneel, mooi, prachtig, lieve familie en vrienden. Zo fijn dat iedereen ons steunt. Heerlijk om weer thuis te zijn. Hoe gaat het straks verder? Wat een rommel nu. Pff was morgen. Nu maar slapen. 

7 uur een klaar wakkere Maylí. Wij hebben er nog wat moeite mee. Tv aan maar dat heeft geen effect. Oké, Rutger gaat met haar alvast naar beneden, broodjes in de oven. Ik blijf nog even liggen en volg later. 

Vanuit het badkamerraam kijk ik de tuin in. Wat gaaaaaaf!! Kijk nou Rutger. Een speeltoestel met schommel en glijbaan en een trampoline (ingegraven en al)! Van wie hebben we deze grote cadeaus gekregen? Het speeltoestel van de gehele familie, super goed idee. Wat zal ze daar veel plezier van hebben. En de trampoline van De families Ruijtenberg en Hellinga. “Ja”, zegt Rutger, dat wist ik al, had al een paaltje in de grond geslagen voor plaatsbepaling van de trampoline. Iedereen was op de hoogte, buurvrouwen, Jeroen (en Casper) die het gras heeft gemaaid tijdens onze trip (dank je wel) behalve ik. Heel gaaf ook. Super bedankt iedereen. 

Na het ontbijt met een eitje, en oh heerlijk hagelslag op brood, aankleden en buiten spelen. Geweldig. De tuin ligt er netjes bij. 

De trampoline is een succes. “Staat er ook een bordje, verboden boven de 70kg? “ Rutger springt en Maylí vliegt de lucht in. Met mamma gaat het beter, en springen samen rond met een hoop gelach. Lekker voor je rug trouwens. 

Daarna de glijbaan en schommel. Deze moeten we even bijstellen. Succes verzekerd de komende jaren. 

De hele dag is het pappa, mamma, pappa mamma, waar ben je, waar ben je? Zelfs als ik me opsluit in de wc, blijft ze mamma roepen en aan de deurkruk rammelen. Jahaaa, ik ben hier! Ze wil ons niet uit het oog verliezen. Hoe komen we deze dag door?

Dan komt Beppe Cooper thuis brengen. Zo fijn om onze trouwe liefste viervoeter weer te kunnen knuffelen en mee te wandelen. We verwachten geen problemen want maylí is niet bang voor dieren in het algemeen. 

Cooper komt enthousiast binnen en loopt eerst naar haar mand om een knuffel te pakken. Maylí is blij. Ze aait Cooper direct. De achterdeur open en we gooien een speeltje weg en Cooper rent erachteraan. Al snel wil Maylí ook gooien. Ze kan best goed gooien! Fijn een beetje balgevoel, daar houd ik van. Ze rent achter Cooper aan en pakt het speeltje af. Zo leuk om te zien. Dat gaat helemaal goed komen met die twee. Wel moeten we haar wijzen op, niet aan de staart trekken, niet in de ogen of oren zitten, zachtjes doen. Cooper gaat als vanouds op de deurmat liggen. Maylí brengt heel lief alle knuffels bij Cooper. 

Wat eten we vandaag? Boodschappen doen we morgen wel. Ik zeg: 

“pannenkoeken”. Prima begin van de P’s (pannenkoek, pizza, patat, poffertjes). Tot voor kort was ik mij hiervan niet bewust dat al dit lievelingseten van alle kinderen met een P begint (haha dank Monique!). 

En wat veel lieve kaartjes en cadeautjes, prachtige bloemen, boekjes, pyjama slinger etc hebben we ontvangen. Zo lief. Iedereen ontzettend bedankt. 

Ook een lieve roze beer (via bol.com) afzender nog onbekend.