Eerste week thuis

HH Dinsdag: hele ochtend pappa ochtend. Mamma was niet in beeld. De wc moest ook pappa weer helpen. In hoeverre moet ik me dan opdringen? Nou had ik tijd om het verslag “ welkom thuis” te maken. 

Na lunch zijn we in het Noordlaarderbos gaan wandelen met cooper. Daar is een bult waar we dan altijd een bal of tak vanaf gooien. Voor ons doen echt klein stukje lopen, 5 min. Ik heb de ballenwerper mee. Maylí probeert het ook. Ik ben onder de indruk hoe zij met dat ding overweg kan. De bal rolt best ver al. De bal terug geven blijft natuurlijk een dingetje voor cooper. 200 meter voor de bult is het “ oom of oem” = optillen. We staan het niet direct toe. Rutger tilt haar het laatste stukje. Dan een paar ballen gooien en lopen we door. Maar dan is het al snel gedaan met mevrouw. Ze wil niet meer. Drama. Kleine stukjes lopen, geen hand willen. Optillen ook niet meer. Nou met horten en stoten komen we richting auto. En dan wie hebben we daar: de boswachter. Hallo! Weet u dat uw hond aan de riem moet? Rutger, oh niet op gelet. “Het staat op de bordjes bij de ingang, meneer”. Sorry. Met een waarschuwing mogen we door en hij wenst ons succes met de krijsende meid. Cooper het laatste stuk aan de riem. 

Even langs de kluswijs en een kop koffie en bolletje ijs bij intermezzo in Haren, lekker. Tja we moeten de dag doorkomen. 

Op het menu stond maandag, ouderwetse macaroni en dinsdag rode kool met karbonade. Wij hebben een echte vleeseter in huis. De hamblokjes in de macaroni en de karbonade gingen er eerst in. Ook de macaroni at ze helemaal op. De rode kool smaakte ook (aloy) maar door vermoeidheid iets minder. Iets te laat gekookt. 

Naar bed gaan gaat goed. Ze blijft vaak nog een tijdje pappa (poh) en mamma (meh) roepen maar dan is het ook snel stil. Ik blijf dan maar in de buurt. 

Soms wordt ze rond 5 uur wakker, dan laat R haar plassen en stopt haar zonder morren terug in bed. Vanmorgen rond half 8 ben ik naar haar toegegaan maar dan komt ze er nog niet uit, enge mamma! Haha. De afgelopen weken heeft pappa dat steeds gedaan. Als pappa dan ook even naar toilet struint en terug in bed kruipt komt ze eraan. Ondertussen tv/ YouTube aan met Nederlandse kinderliedjes. Twee emmertjes water halen en van je ras ras ras rijdt de koning door de plas etc. Heerlijk wakker worden!

Douchen ontbijt en cooper uitlaten. Eens zien of ze mee wil alleen met mamma. En warempel geen probleem. Ze is gebiologeerd hoe Cooper plast en poept. Nadat C gepoept heeft kijkt ze nog effe onder de staart. Grappig toch, ja hondjes plassen en poepen ook, alleen buiten. Als we een andere hond tegen komen zegt ze Cooper, nee andere hond. Ze loopt netjes aan de hand mee.

De volgende ochtend (donderdag) (2de keer) gaat Rutger met cooper uit. Natuurlijk wil ze mee maar ze heeft nog maar 1 hap boterham op. Pappa doet vast de schoenen aan. Het drama begint. Je mag echt mee maar dan wel je boterham opeten eerst. Mokkend en grommend begint ze haar pindakaas en boterham (zonder vlokken, eerst opgegeten) weg te werken. 4 stukken tegelijk dan zit je  mond lekker vol. Zie het dan nog maar eens door te slikken. 

De wandeling gaat al snel over in een uitdaging van lopen-tillen-stilstaan. Rutger gaat 30 meter verder in de zon staan. Een stand off. Ze wil getild worden. Nee hoor, geen sprake van. Dit gaat zo een paar keer en pappa geeft niet thuis. Uiteindelijk loopt ze mee. Ben benieuwd hoe vaak ze smorgens nog mee wil. Ze moet maar snel op de loopfiets leren lopen. Dan gaat het sneller. We zijn dus dagelijks aan het oefenen. Ze gaat niet zitten op het zadel en loopt dan gewoon. Tja dat is niet de goede manier. We zetten het zadel hoger zodat ze wel moet zitten en nog kan peddelen met de beetjes. Nou zal nog wel poosje duren voordat ze als racemonster, zoals Bram en Joep, de boeken in kan gaan. 

Een dag later wil Casper, het buurjongetje, wel even laten zien hoe het moet. Dat helpt zeker. Langzaam gaat het steeds beter. 

Vrijdag plichtpleging naar de gemeente Groningen haar inschrijven. De man achter de balie is niet ervaren met adoptie inschrijvingen. Hij doet alleen buitenlandse studenten inschrijven. Hmm. Hulp wordt gevraagd dan vlot het toch nog aardig snel. Later die middag worden we nog gebeld. Heel correct. Volgens haar waren we niet goed ingelicht over de te volgen procedure. We moeten nu een afspraak maken bij de IND. Dank voor de toelichting. Café hooghoudt ( vaak geweest in de studententijd) een kop koffie met brownie en appeltaart. Madam eet de brownie of het niets is. Plan de campagne, schoenen kopen. De scapino blijkt niet meer aan de vismarkt te zitten. Dan de volgende winkel. We slagen met een paar sloffen en 2 paar laarsjes. Dan nog even de Hema en dan is de reservetijd wel op. Aan het Zuiderdiep, er moet ook weer geplast worden, lunch, twee kroketten op brood, hmmm. Nou dat vindt Maylí  ook heerlijk! Smullen! 

Smiddags (vrijdag) met Cooper naar de Apoelbergen en eind middag even kennis maken met Casper, de overbuurjongentje van 3,5 jaar. Hij kent onze trampoline en glijbaan al en wil heel graag zijn nieuwe buurmeisje ontmoeten. Samen springen ze hoog en blij de trampoline rond. De glijbaan achterste voren en de steekwagen is ook een leuk speeltje van pappa. Als een kind iets voor doet is het gemakkelijk om na te doen. 

We zijn pappa en mamma, we doen ook dingen die alle pappa’s en mamma’s doen, maar gevoel en houden van moet bij ons beiden nog groeien. Dat gaat echt wel goed komen. We hebben een prachtig mooi lief ondeugend slim meisje gekregen, op de wereld gezet door haar biologische (buik) mamma. Ze weet niet wat ze mist! Wij mogen haar zien opgroeien en zichzelf zien ontwikkelen. Ze doet het nu heel erg goed. Ze is 4 jaar en 5 maanden, een kleuter, met kleuter gein en ongein, die lieve kusjes komt brengen voordat ze met papa of mamma samen Cooper uitlaat, die de hele dag ons roept, die heel veel moet leren en wennen aan ons, aan het klimaat, onze taal moet leren, aardappelen groente vlees moet eten (vlees is geen probleem), en al wel happy birthday helemaal zingt. Graag onder de douche wil na het eten en zonder al te veel moeite gaat slapen. Hopelijk blijft dit zo maar wij realiseren ons dat het ook nog kan veranderen. 

Ook wij moeten wennen. De hele dag samen, thuis. De supermarkt en de bouwmarkt zijn uitjes. De hele dag puzzelen, kralen rijgen, memorie, tekenen, kleien, schommelen, etc is op een gegeven moment ook saai. De speeltuin en kinderboerderij ook gehad. 

Zaterdag hebben we Camping de Watermolen (amona, andé, feline en Olivier) een bezoekje gebracht. Waar is Maylí? Oh die is al boven met Feline! Ze voelt zich snel op haar gemak. Ze probeert een step uit, springt op de trampoline en schommelt en klimt. Een heerlijk ijsje en de middag is geslaagd. Wel waren we zelf onze eigen basisregels even vergeten (graag Maylí niet tillen, knuffelen  etc) en werden zelf op de feiten gewezen dat ze eerst aan ons echt moet hechten en dus alleen wij tillen knuffelen en geven handjes (even is zeker niet erg). Op een gegeven moment waren amona en andé favoriet. Tijd om naar huis te gaan. Goede les voor ons zelf. 

De laatste mooie zomerdag (zondag) zijn we in de middag naar het strandje in meerwijk gegaan. Mamma had de bikini en zwemvest van Maylí al stiekem ingepakt. Want ze wil vast in het koude water! En daar kan Cooper ook lekker zwemmen en springen. Cooper rent richting water en Maylí kijkt ook blij als ze het strand ziet en rent achter cooper aan. Cooper zit er natuurlijk al in. Maylí zegt:” mei aam” = zwemmen. Ja hoor en ik tover haar zwemvest te voorschijn. Samen met pappa eerst de voetjes. Koud koud, toch maar even doorlopen. Het blijft daar heel ondiep dus ideaal. De billen zijn nat. Ook een emmertje en schepje mee. Lekker graven en een vis en krab vullen. En dan vult mevrouw de emmer met water en gooit deze pardoes over haar hoofd. Wij hard lachen natuurlijk, want dat is heeeel koud. Yen yen, en ik wikkel haar in een handdoek even opwarmen. Daarna lekker door spelen, en de speeltuin verkennen. Ondertussen kijkt pappa formule 1 op zijn telefoon op het bankje. Me-time!

Een zeer geslaagde relaxte stranddag met als eten lasagne, ze eet haar bord in rap tempo leeg! Vele ouders zullen jaloers zijn op haar eetlust. 

We kunnen heel trots zijn op Maylí maar ook op onszelf. Het gaat elke dag beter en beter. En door.....