De Apenrots

Om 6 uur gaat Rutger met Prae Mai plassen. Dat is wel vroeg voor de zondagochtend. Hij besluit haar terug op bed te leggen en zelf ook nog even de ogen dicht te doen. Rutger dacht, ben benieuwd of ze gaat liggen. Na een tijdje gaat ze liggen. Rutger probeert zijn hoestbui binnen te houden voor het lawaai. We schrikken 3 uur later op, bijna 9 uur, he wat, dat kan toch niet! Ach het is zondag, dat mag. De jonge dame lag ook nog rustig op haar bedje.

Wat gaan we doen vandaag? De hele dag bij het zwembad/strand trekken wij niet. Ik kijk wat er in de buurt te doen is. Apenheuvel met tempel, groot monnik beeld in park bezoeken of het zomerpaleis van de koning. Het moet ook niet te ver weg zijn. We gaan naar de grote aap op een rots.

Khao Takiab – Khao Takiab

De vertaling van Khoa Takiab is ‘Chopstick Mountain’. Het kan zijn dat het ook wordt aangeduid als ‘Monkey Mountain’. Dit komt door de vele apen die op de berg leven. De berg is ook de thuisbasis van de tempel op de top van de heuvel. Ze biedt een sensationeel uitzicht op Hua Hin. Het begin van de klim naar de tempel wordt gemarkeerd door een grote bel en een trap naar het belangrijkste heiligdom. Dit heiligdom heeft een structuur die lijkt op een pagode.

We nemen een tuktuk. 150 bath (€4,5). Prima. Broem broem daar gaan we. Het is weer bloedje warm. Bergopwaarts is een haventje waar veel vissersbootjes liggen en waar allerlei vissoorten worden verkocht. 

Uitstappen maar. 3 jaar geleden zijn we in Chiang Mai geweest bij een tempel. Daar was de trap veel langer en de tempel was groter en zag er veel mooier en netter uit. Bij de gedachte alleen al de trap te beklimmen stromen de zweetdruppels al over onze ruggen. Overal lopen aapjes inclusief die van ons, haha. Onderaan de trap krijg ik een sarong in mijn handen geduwd. Stom helemaal niet aan gedacht, korte jurkjes verboden. De aapjes schieten over de trap. Maylí is er niet bang voor. Langzaam omhoog aan de hand van pappa. pfff snikheet. Wel mooi uitzicht over de baai van Hua Hin. Boven hangen allemaal bellen waarop je met een muntje kan tikken. Overal ook donatie bussen. Een dame met kaal hoofd geeft ons armbandjes als we een donatie doen. Slippers uit en even de tempel in. Overal donatie bussen. Er zit ook een monnik. Maylí is van het delen maar grijpt wel het geld uit de geldboom! Haha, toch maar terug gehangen.

We maken een rondje langs de bellen. Halverwege ziet ze een aapje. Ze legt het muntje op de grond en de aap pikt het muntje direct weg. Weg muntje, ze staat verbaast te kijken en wil het eigenlijk terug pakken, en terecht, maar ja, wij moeten enorm lachen.

Om ons vochtgehalte op peil te houden, nemen we een waterijsje. Ook krijgt ze nog een zonnebril als twee bloemetjes! Ineens komt er een Thaise meneer aanrennen met onze videocamera. Rutger had tijdens het ijsjesreddingsplan (PM had te veel te zien en vergat haar ijsje op te eten, die in die hitte heel snel weg is) deze naast zich neergelegd en domweg vergeten. Superfijn dat die meneer zo eerlijk en oplettend was.

De tuktuk heeft op ons gewacht en we vragen of we even bij het haventje kunnen stoppen. Een aantal dames zijn visnetten aan het , eh ja wat eigenlijk?

Dan vraagt de chauffeur of we nog ergens heen willen. Nou nee, bv de floating Market. Vooruit we zijn nu toch lekker cultureel bezig. Daar aangekomen blijkt het de grootste aanfluiting die je je kunt voorstellen. Waar dan?? Alleen maar toeristische shops ( de helft dicht want geen seizoen) en je kunt met een bootje varen langs die shit. Oké enige voordeel van dit alles. We moeten een zwemvest aan bij 1 km per uur. Nou een voordeel, we zullen nog wel vaker op onze eigen boot zitten en dan weet Maylí wat dat betekent! Zwemvest aan. 

Terug naar het hotel, zwemmen en eten. Net zoals gisteren een enorme hoosbui  rond 15 uur. We gaan even FaceTimen met de familie Rouweler. Van te voren heb ik het fotoalbum nog even snel erbij gepakt en de foto’s van Linette Rolf Bram en Joep laten zien. Alle namen worden keurig na gezegd. Dan bellen, tring

 Ja, daar zijn ze, in ochtendklof. Bram zijn haar staat lekker rechtop. Trouwens de R uitspreken is een probleem, dus BAM en OLF. Erg leuk dit. Maylí wil de telefoon zo dicht mogelijk bij zich en kan er niet afblijven. Zo is het beeld of de verbinding af en toe weg. 

Ook bellen we met de familie Hotsma in Gasselte. Ook hier de foto’s van te voren weer laten zien. De familie is op zondagochtend net wakker. Hallo Dethmar, Jenthe-Rixt, Gerlof en Anja. We komen net op de kamer. Buiten regent het nog behoorlijk en we hebben een tijd stil gezeten. Maylí komt los. Ik draai rondjes met haar en laat haar vliegen. Het hek is van de dam. Ze blijft in een ren, vlieg, spring, blije, hieperdepiep, modus. Niet te stoppen. Gelukkig ook nog wel een moment voor de familie. Wederzijds erg leuk. Ze wordt baldadig. Ze mept de telefoon van Rutger tot 3x toe op de grond. Pappa is boos!!!! Hij spreekt haar boos aan. Ze lacht vrolijk verder. Oké pappa iets bozer worden dus anders kun je straks een nieuwe telefoon gaan kopen. 

Douchen en aankleden want we gaan naar een ander marktje. Ik probeer nog maar weer eens iets in haar haar te frummelen. Vroeger heb ik vaak Pipi Langkous staarten gehad, dus hoe leuk zou het zijn als ze dat ook leuk vindt of gaat vinden. Eerder op de dag haar een filmpje van Ramona en Feline laten zien, dat ze zelf mag kiezen welke knipjes. Elastiekjes etc erin mogen en dat het niet pijn doet. Check. Uitspraak Feline: “ En als je geen complimentjes krijgt mag je wisselen”. Helaas heeft Maylí aandacht van 20 seconden ervoor. Ik probeer het toch. Oké, ze laat in eerste instantie toe dat ik haar natte haar kam. Dan maak ik middenin een scheiding en maak aan een kant een staartje. Dikkere elastiekjes gekocht met een beertje erop. Zo die zit. De andere kant lukt warempel ook. “ kijk eens pappa” zeg ik. “Wat mooi!”. En dan Maylí: “mooi”.  Eens zien hoelang ze staartjes heeft. Het is nu 16.30 uur. 

Op de valreep nog FaceTime oproep van Oma en Opa. Wat een verassing! Ze zegt direct oma en opa. Herkenning. Dat vinden opa en oma erg leuk natuurlijk. Nadat we hebben opgehangen blijft ze een paar keer opa, oma, pake en beppe roepen. 

Het marktje (met een artistiek doel) komt pas bij het donker worden tot leven. Cadeauartikelen, kunst, decoraties, mode en handwerk, gemaakt door creatievelingen en kunstenaars. Zelfs de 15-2 bloem! 

Een nieuwe zonnebril (die andere is helaas gesneuveld bij het wilde spelen) en een portemonneetje voor een centje van pappa. Prima, ik koop de portemonnee en pappa vult! En wat natuurlijk niet onbreekt is eten. Daar sluiten we de dag weer positief mee af. Oh ja en de staartjes hebben tot aan het naar bed gaan erin gezeten. 😀👍

Af en toe blijft het voor mijn gevoel pittig. Pappa’s hand, been, naast zitten, blijft heilig. Hoe fantastisch zou het zijn als ik dat ook mocht. Dat ik ook van die leuke foto’s samen met haar krijg zoals op het strand, hand in hand wandelen. Die foto vind ik zo mooi! Als ik ergens sta of zit komt ze er nooit bij staan. Alleen met mamma zijn dat is er nog niet bij. Ik kan prima even weg. Rutger zegt wel dat ze dan vraagt, mamma? Dat is fijn te horen. Als pappa weg loopt, servetje halen of plassen, als een haas erachteraan. Dan zit ik weer alleen. Maar ach, het is niet anders, het meisje vertrouwt mij nog niet genoeg. Ze kan er niets aan doen. Ik kan er ook niets aan doen. Toch voelt het af en toe als derde wiel.