Derde dag samen

Vanmorgen om 7 uur maar eens kijken of ze wakker is. “Ja, de oogjes zijn open”, zegt Rutger. Zielig dat ze geen beweging of geluid maakt. Hij laat haar plassen en samen gaan we het filmpje afkijken waar we aan begonnen waren. Na 20 min gaat Rutger douchen. Ze blijft rustig kijken maar toch beginnen de tranen langzaam te komen. Inmiddels is Rutger terug maar het duurt nog een hele tijd voordat het snikken op houdt. Reden onbekend. We besluiten haar maar even te douchen en aan te kleden. Dat gaat relatief goed. Ze wil de mooie gele jurk weer aan maar die ligt bij de was. Ik laat haar een nieuw setje zien, eerst is het nee, maar dan toch maar ja. Kijk oma Ans, het past perfect! Zo schattig weer. 

Op naar het ontbijt. We laten haar een croissant proberen met jam. Dat lust ze wel. Ook een ei en fruit gaat er weer in. Pappa moet wel weer alles doen. Maar op zich hebben we een rustig ontbijt.

Het zwembad incident.

Na het ontbijt lopen we langs het zwembad. Rutger denkt dat ze wil zwemmen ( ik was effe naar het toilet).  We besluiten dan maar naar boven te gaan en de rommel aan te trekken. Voordat we de lift in gaan begint ze tegen te stribbelen, op de grond zitten en huilen. Ik ga snel alle zwemkleding ophalen. Als ik weer beneden kom, geen Rutger en Maylí! Een Thaise mevrouw van het fitnesscentrum komt mij tegemoet en verteld dat R met M binnen zitten en Prae Mai hevig overstuur is. Ze blijft lieve woordjes zeggen. Haar uitleggen dat ze echt wel het water in mag maar met zwemkleding en het zwemvest. Ik laat nog een foto van Joep zien die dezelfde zwemband om heeft. Ze blijft zeker 1,5 uur in deze modus. Als we denken dat het beter gaat trekt Rutger vast zijn zwembroek aan, om het hoekje. Maar helaas, ze wil niet meer, kan niet meer of wat er dan ook maar is, we weten het niet. We gaan terug naar de kamer. 

Met een zakje chips wat water komt ze langzaam weer tot zichzelf. We gaan puzzelen, het fotoalbum weer doorbladeren en ze komt weer los. Pfff, dat hebben we weer gehad. Inmiddels hadden we een badeend opgeblazen die net om Rutger zijn middel past, half dan!  Zo schattig. Helaas geen foto van gemaakt om jullie te plezieren. 

Ik besluit de bellenblaas maar weer. Dat werkt ook goed. We hebben samen lol. Mamma is heel goed in grote bellen blazen en Prae Mai probeert ze op te vangen. Soms wil ze ze al van mijn stokje halen voordat ze loslaten, maar dat wil niet. Gelukkig maar, ik ben ook een beetje blij op dit moment. 😀

Tja de hele dag op de kamer is ook niets. Dan maar richting shopping mall wat eten. Eigenlijk heb ik wel zin in Europees eten, een broodje of zo. Rutger heeft trek in een hamburger. Eigenlijk met name Thai, Japans, Chinees etc in overvloed. Dan stuiten we op een Italiaan. Oké prima, pizza pasta, kijken wat zij gaat eten. Een paar hapjes pasta carbonara, eerst zeggen dat je het niet lekker vindt en dan gewoon in je mond stoppen. Check. 3 kleine hapjes pizza, dat was het wel en smoothie proberen. Koud maar lekker. Wij hebben de rest opgegeten. Mamma moet helpen met het eerste beginnetje stickers los maken. 

We zwerven wat door het winkelcentrum, weer terug naar de kinderafdeling. Ze wordt ietsiepietsie losser en kiest een heel klein poppetje, Alladin. Oké maar we moeten wel betalen nog. Loslaten is er niet meer bij. Kassa gevonden snel betalen en door. Ondertussen snuffel ik tussen de kleding. Een schattig rokje met .....tulpen.... Maylí zegt dat ze het mooi vindt, eerste reactie. In tweede instantie niet meer. Toch kopen we het rokje want pappa wordt er ook blij van. We komen hier nog wel vaker dus we zijn nog niet uitgeschopt alhoewel het hier niet het goedkoopste gedeelte in Bangkok is. 

Tijd voor een ijsje. We laten haar kiezen, ze krijgt een proeflepeltje.  Iets met roze en blauw, aloy= lekker. Daar zitten we een poosje te spelen, natuurlijk met het fotoalbum weer. Cooper wordt al vaak genoemd, gelukkig.

Ze heeft inmiddels door dat het haar rugtasje is waar misschien meer leuks of lekkers in zit. He wat is dat, sultana koekjes. Die wil ze eten, dus een hapje, aloy. Kleuren, de net aangekochte klei ( geen idee wat ze ermee moet maar Rutger probeert een poes oid te maken). Ze komt losser. Gooit zelfs dingen in de prullenbak 10 meter verderop terwijl wij blijven zitten. Gelukkig,  dat doet ons goed te zien. Een klein stapje de goede kant op. 

Ze is wel heeeeeel netjes. Alles moet direct weer schoon, handjes, mondje, maar ook opruimen is ze heel goed in. Fijn, kan ze mooi helpen in de huishouding!😀

Ze kleurt ook erg netjes binnen de lijntjes.  En de potloodjes moeten nu in volgorde van de verpakking weer terug!  Dat heeft ze echt niet van mij! Waarschijnlijk heeft het nu te maken met regelmaat. In het tehuis zal ze wel hebben geleerd op te ruimen en nu zijn deze spulletjes alleen van haar en wil ze deze bewaken. Ook wordt haar rugtas zorgvuldig dicht gedaan. Zo grappig om te zien. 

Oké lopend terug naar het hotel, we zijn nog geen 5 min onderweg, een enorme stortbui, hadden we toch de taxi maar genomen. 🌧🌧😂we blijven zeker een half uur schuilen om vervolgens tussen de laatste druppels door te lopen richting het hotel. 

Maylí maar vast in bad/onder de douche (details bespaar ik jullie) Rutger besteld wat te eten, ik ga even afkoelen en zwemmen (😘Ingrid!). 

Morgen moeten we om 8 uur, ontbeten en al, klaar staan geloof ik, dus we proberen iets eerder te eten en Maylí om 7 uur in bed te krijgen. We gaan morgen een paspoort regelen voor Maylí. Oi zal ons ophalen.

Ik lees nog een verhaaltje van Woezel en Pip (2x) voor (met blub de vis die ging logeren in een te klein kommetje) waarna de oogjes, die steeds maar bleven kijken in de richting van Rutger die wat op afstand bleef, langzaam dicht vielen. Oh ja en natuurlijk hebben we samen weer lekker vals “slaap kindje slaap” gezongen!

Samenvattend een dag met ups en downs voor ons alledrie.