Hua Hin

Zo, op weg naar het strand. Bij de apotheek gisteren nog iets tegen reisziekte gehaald. Ik was ervan overtuigd die pilletjes te hebben meegenomen maar kan ze niet vinden. Stom. Toch maar even op internet kijken of het wel de juiste zijn. Staat in de beschrijving niet voor kinderen onder 5 jaar en lichter dan 35 kg. Pff zelfs Cooper is te licht. Lekkere apotheek! 

Vanmorgen toch nog eens gezocht. Tada, gevonden! Kinderen vanaf 5 jaar een halve. Oké dan krijgt ze nog ietsje minder. Rutger dacht slim te zijn en gooit het in haar druivensap. Dat heeft deze dame snel door. Wat is dat, het lijkt wel een snoepje! Ze vist het uit haar glas en stopt het in haar mond. Helaas helpt het niet maar zijn we wel voorbereid met hoteltheedoek en plastic zak. 

De rit verloopt voorspoedig. We krijgen allebij ook nog een kus😘. Binnen 2,5 uur zijn we bij ons hotel Baan Bayan. Een prachtige grote kamer en Maylí heeft een heel groot bed voor haarzelf. Snel tassen uitpakken en het zwembad en strand verkennen. 

Heerlijk om de zeelucht te ruiken. We zien eindelijk de zon. In Bangkok hele week bewolkt geweest. Dan is het ook direct warm. Oké wat we nog niet hadden gedaan is zonnebrand smeren. Ook bijnonszelf niet. Hoe pakken we dat aan?

Ik pak wat crème en smeer het op mijn gezicht. Dat wil zij ook. In het kindertehuis zagen we de kindjes soms lopen met het wit nog erop, als dikke uierzalf. Ze smeert haar wangen in. Ze wil meer. Oké prrr iets teveel. Smeer maar op Pappa. Oppervlakte genoeg. Hij smeert vervolgens haar hele lichaampje in. Ze laat het zowaar toe. Yes,  gelukt, fijn want de zon schijnt af en toe en anders verbrand ze als een garnaal alleen zie je dat niet, in tegenstelling tot pappa en mamma. Mamma smeert ook zelfs haar rug nog door pappa. Pappa wacht nog even met smeren. Ik zeg slecht plan. 

We weten niet of ze ooit aan het strand is geweest terwijl Songhkla aan de kust ligt. We lopen het strand op en vOorzichtig  loopt ze achter ons aan. Voetjes in het zand en de zee. Ze lijkt wat onwennig maar toch kijkt ze blij. Eerst maar even zwemmen in het zwembad want dat heeft Maylí wel verdient. 

Het zwembad is super mooi. Een diep en ondiep gedeelte naast het terras, perfect. Je loopt ook zo het strand op. 

We zien een mand met speeltjes staan, schepje hark emmer molentje etc. Fijn hoeven we dat niet te kopen. Ik spoel wat af zodat het mee het zwembad in kan. Inmiddels ligt ze er natuurlijk al in met pappa. Maylí en ik vermaken ons goed met de speeltjes. Ik krijg emmers water over me heen gegooid. Rutger heeft nu eindelijk even tijd voor zichzelf. We bestellen wat te eten. Maylí lijkt elke keer datgene te willen eten wat wij voor onszelf in gedachten hadden. Ik had scherpe Tom kah soep. Ik proef, precies goed voor mij. De kom wordt letterlijk onder mijn neus vandaan getrokken. Weg soep! We delen uiieindelijk samen de soep. Tonijn wil ze ook proeven en was oké. 

Het strand lokt mij en we gaan. We worden natuurlijk direct overdonderd door een dame met een mand vol fruit. Nou vooruit doe maar mango en watermeloen. Ze dwingt me bijna de bananen ook te kopen. Goed dan, duur betaald maar Maylí wil de mango lekker opeten. oSpullen op een strandstoel en ik loop richting de zee. Rutger blijft op de strandstoel zitten ( ik haat zand smurf!) Terwijl Maylí haar mango tot de pit afpeuzeld. 

Ik begin maar met een zandkasteel te bouwen. En daar is ze, zij wil vanzelfsprekend mijn schep en emmer en samen scheppen we de emmertjes vol. Hoe gezellig en lekker, mijn bikini zit vol met zand. Ook zoeken we nog naar schelpjes. Ik geniet enorm. Terug naar het zwembad dan maar. Een nieuwe valtechniek in het water, water gooien naar ons, heeeeeel lang onder de buiten douche staan, ons weg drukken, Lachen gieren, brullen. (Paar Foto’s snel van film gemaakt, dus beetje vaag).

Ze wordt vrijer, probeert lekker vanalles uit, zoekt grenzen, lacht, gooit, knijpt, duwt, springt, daagt uit. Wat een heerlijk klein mensje is het toch. Mijn telefoon heeft ze ook al naar me toe gegooid. Oké dat doen we maar niet weer. Mai=nee

Maylí heeft al 2x gevraagd of haar zwemvest uit mag. Nee, bij het zwembad niet. We besluiten een Strandwandeling te maken. Ik haal een jurkje voor haar en mij. Ze begrijpt ons, dus jurk aan vest uit. We nemen haar vest mee voor de zekerheid, mocht ze toch de zee in willen. Dit blijkt een perfect plan. Halverwege wil ze toch de zee in. Jurk uit, vest aan. He wat kriebelt er aan onze kuiten?  Er zijn kwallen maar of die het geprik veroorzaken is de vraag. Toch maar uit het zeewater dan.

Kijk nou hoe schattig, papa met zijn dochtertje op het strand! Wat is hij trots op haar en wat ben ik ook trots op hem. En wat ben ik ook blij met en trots op haar.  

Af en toe komen er mannetjes op paarden voorbij. Een toeristische attractie voor kids. “Neeee, ik wil niet dat ze een paardemeisje wordt” zegt Rutger, “doorlopen”. Maylí blijft toch kijken. Ben heel benieuwd of ze er nog op gaat rijden deze week! En ja, van mij hoeft het ook niet, liever tennis, hockey oid, maar de manege ligt op loopafstand van huis! 

We hebben een zeer ontspannen en gezellige dag samen. Dit voelt als vakantie! We zijn nog maar een week samen! Vorige week allerlei formaliteiten, nu echt genieten.

Blijkt mijn rug alsnog knal rood te zijn, Vision factor 50! Tja en die van Rutger ook. Morgen vaker smeren, parasol, T-shirt vaker aan. Kunnen kinderen met een donkere huidskleur eigenlijk verbranden? Google weet alles, dus ik ga het opzoeken zo. Dat de straling slecht is ja daarom moet je zeker al smeren maar.. ik zie al een klein zwembroekje op haar lijfje.  Waterratje!