De Nederlandse ambassade

Om 7 uur wakker, vanuit ons bed zien we dat Maylí ook wakker is. We proberen haar zelf uit bed te laten gaan. Maar dat is een stapje teveel. Pappa laat haar plassen en dan moet ik eigenlijk met 1 oog open al weer gaan springen op bed en een ballon opblazen. Nou effe wakker worden en lucht krijgen. Rutger blaast ook een ballon op en laat deze los. Pprrrrr vliegt in het rond. Dikke lol weer. Op de allereerste dag dat we haar zagen vond ze dat heeel eng.

Aankleden en naar het ontbijt. Eigenlijk wil ze zwemmen met haar nieuwe bril maar dat kan nu niet. Geen tijd. Rutger zoekt op Google translate wat “middag” is  en dan is het goed. De nog beetje klamme schone gele bloemenjurk is favoriet dus die weer aan. Ik heb bij de 7/11 Nutella gehaald. Dit hebben ze niet bij het buffet en ik vind dat ook lekker op een croissant. Pancakes met choco hmmm, 2 hapjes. Een ei maar weer, een droge croissant, een banaantje, dat is het wel weer. En dan als we denken klaar te zijn met ontbijten, toch maar de rest van de pancakes met Nutella, haha. 

Even op de hotelkamer spelen. We hebben voor Oi nog een boekje met Groningse spreuken waarin we nog een bedank woordje schrijven. Naast de stroopwafels, tulp potlood en sleutelhanger en klompje. Ook voor de chauffeur hebben we nog een presentje over.

Dan maar even naar de speeltuin. Wat een hitte toch hier. We besluiten na Een half uur beneden bij The Coffee Club een taartje met koffie te halen. De dag van gisteren vieren. 🎉Daar krijg ik mijn eerste kus😘. Mijn dag is al weer goed. ❤️

Dan eerst wat papieren invullen, cadeautjes geven en dan 6 km afleggen in 45 min. Het blijft Bangkok! Wij dachten een prachtig gebouw te zien maar dat viel vies tegen. Oké het is de Nederlandse ambassade. Allemaal heel burocratisch. Afspraak van te voren gemaakt. Prae mai moest nog een pasfoto maken, dat lukte direct. Binnen een formaliteit, wachten op onze beurt totdat de dame in kwestie ons naar een hokje wijst. Een stempel in haar paspoort en legalisatie van een aantal documenten, daar moeten we nu 1 week op wachten. 

Terug naar het hotel en dan zwemmen. Ze weet niet hoe snel haar jurk uit moet en haar zwembroek en vest aan. Wij moeten ook nog omkleden en spullen pakken maar daar heeft ze eigenlijk geen geduld voor. “Kijk nou hoe blij ze is” roept Rutger. 

Dolle pret in het water tot er een hevige bui overtrekt. Nou dan maar een late lunch met een wijntje. Madam eet weer heerlijke chicken wings!

Het lijkt allemaal rozengeur en maneschijn maar dat is het natuurlijk niet de hele dag. Het blijft af en toe slikken dat ze bij veel dingen alleen Rutger aankijkt, speelt en van hem alleen dingen aanneemt. Ze wil bijvoorbeeld nooit naast mij zitten aan tafel. Maar het gaat al stukken beter. Gisteren ging ik een klein wasje doen, kwam ze me helpen, onderbroek uitknijpen in bad gooien, nieuw water uitspoelen. Top. 

Dan ga ik koffers inpakken want morgen gaan we naar Hua Hin, een plaatsje aan de kust, ongeveer 3/4 uur rijden. We hebben haar een boekje van Dora laten zien (dagje aan het strand) en Rutger had foto’s van het hotel waar we verblijven op de pc gezet. Natuurlijk waren de knopjes al snel interessanter dan de foto’s. Zo proberen we haar voor te bereiden. 

Nog even gek doen en dansen op het bed. Nu heeft ze bedacht dat ik mijn benen zo ongeveer in mijn nek moet leggen, zij duwt ze naar achteren, en dan valt zij er tussenin. Ik weet niet of de lezers het nu begrijpen maar zie foto. Het is een super momentje. Ze ligt gewoon even op mij te giebelen. Heerlijk. 

Dan is het ongeveer 18 uur. Ze denkt zo te gaan slapen. Ze is moe en heeft haar duim soms in de mond. Pyama is nog niet in beeld want we willen nog wat eten. Ik zeg zachtjes tegen haar: “king kauw”. Ze springt op als een labrador die brokken krijgt, hilarisch. Jaja king kauw (eten) en dan slapen. 

We eten wat in een tentje in de buurt. We bestellen iets waarvan wij denken dat ze dat lust en iets nieuws. Broccoli? Nee bah dat is groen! Ze trekt een vies gezicht. 

Rutger heeft een noodle soup met oa kip en bosui. Ze trekt haar neus op. Een paar happen witte rijst met bouillon eet ze wel op. Verder is niets goed of eetbaar of lekker. Ze is moe en eten wil niet meer, denken wij totdat Rutger half klaar is met zijn noodle soup. De hele kom trekt ze naar zich toe en begint systematisch eerst de noodles op te eten en plukt al het groen eruit. Dan slurpt ze de bouillon naar binnen. En warempel Rutger voert haar nog een hap met bosui/kip/noodle en de rest verdwijnt allemaal nog in het mondje. Fijn om te zien maar dat wordt nog wel wat in Nederland. 

Tandenpoetsen en naar bed. Ik doe voor, onder, boven, links en rechts. Ze kijkt via de spiegel naar mij maar vergeet zelf te poetsen. Ze staat toe dat ik haar even help. Hoe fijn en bijzonder is dat. 

Wij zijn blij even naar een ander hotel en omgeving te kunnen gaan. Weg uit de drukke stad Bangkok. Heerlijk even op het strand lopen, in zee zwemmen en  Hua Hin verder ontdekken. Welterusten allemaal. 

Oh ja, erg lief en leuk om jullie reacties op onze verhaaltjes en foto’s weer te lezen.